امام موسی کاظم (ع): زراعت در زمین هموار می روید . نه بر سنگ سخت و چنین است که حکمت ….
در دلهای متواضع جای می گیرد … نه در دلهای منکبر.. خداوند متعال … تواضغ را وسیله عفل وتکبر را وسیله جهل
قرار داده است ……..
منبع : تحف العقول ص 396
رهروان ولایت ـ یکی از سوالات اساسی که زن و شوهر درگیر آن هستند این است که وظیفه هر کدام از آنها در امور زندگی چیست؟ تقسیم کار بین زن و شوهر باید به چه شکل باشد که به بنیان خانواده لطمه وارد نکند؟ آیا اشتغال مرد در خانه و زن در بیرون، موجب به هم خوردن تعادل زندگی و روابط زناشویی می‌شود؟
امام صادق عليه السلام از پدرشان امام باقر عليه السلام روايت كردهاند كه حضرت باقر عليه السلام فرمود:
اميرالمؤمنين على عليه السلام و فاطمه عليها السلام از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله درباره كارها داورى خواستند؛ حضرت پيامبر صلى الله عليه و آله حكم نمودند كه فاطمه عليها السلام كار داخل منزل را انجام دهد و على عليه السلام كار بيرون منزل را.[1]
این توصیه از طرف رسول خدا صلی الله علیه و آله در حالی بیان شده است که ایشان حقوق هر یک از زن و شوهر نسبت به هم را اینگونه تبیین می‌کنند که مرد در قبال همسرش وظیفه دارد نفقه او را بپردازد و از او حمایت کند و زن در مقابل، باید همسرش را تمکین کند و بدون اجازه او از منزل خارج نشود.
در ظاهر این دو مورد با هم تضاد پیدا می‌کنند؛ یعنی مثلا در مواردی که زن وظیفه شرعی در انجام کاری را ندارد _ مانند طبخ غذا، شیر دادن بچه، نظافت منزل، دوختن لباس و … _ اما با این حال آن کارها مربوط به خانه است، پیامبر توصیه کرده‌اند که حضرت فاطمه سلام الله این کارها را انجام دهد؛ در حالی که از لحاظ شرعی به عهده ایشان نیست.
برای جمع بین این روایات، ما کارها را به سه دسته تقسیم میکنیم:
وظایف شرعی مرد در مقابل زن مانند دادن نفقه
وظایف شرعی زن در مقابل مرد مانند تمکین
کارهایی که نه وظیفه مرد است نه وظیفه زن مانند آشپزی و خرید ماشین و …
با کمی تامل در روایت اول میتوان فهمید حضرت علی علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله در صورتی این سوال را از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می‌پرسند که به وظایف شرعی خود واقف هستند. بنابراین می‌شود گفت توصیه پیامبر نسبت به این تقسم کار مربوط به وظایف شرعی نیست و آنها مسلّم گرفته‌اند بلکه به اموری است که خارج از وظایف شرعی هر کدام از آنهاست. در این موارد حضرت با در نظر گرفتن طبیعت هر یک از زن و مرد، کارها را اینگونه بین آنها تقسیم کرد.
سوالی که در اینجا پیش می‌آید این است که چرا این تقسیم کار به عنوان وظیفه شرعی هر یک از زن و مرد قلمداد نشد؟!
در پاسخ میتوان گفت فرق بین وظایف شرعی و غیر شرعی هر یک از زن و شوهر این می‌تواند باشد که موارد اول یعنی وظایف شرعی، در صورت تخطی و انجام ندادن آن، ضربه سنگینی به تعادل خانواده وارد می‌کند؛ یعنی اگر مثلا مرد متعهد نباشد نفقه زن را تامین کند، خیلی از زن‌ها قادر به ادامه زندگی نخواهند بود یا اگر مثلا زن بخواهد در مقابل از تمکین مرد سر باز زند، مرد قادر به تحمل این شرایط نخواهد بود و به فساد کشیده می‌شود. اما امور دیگر که جنبه شرعی ندارد، در صورتی که زن یا مرد به آن متعهد نشوند تعادل خانواده به کلی به هم نمیخورد هر چند انجام آن، نقش به سزایی در شکل گیری یک خانواده ایده آل و حفظ تعادل بهتر و در نتیجه کمال و سعادت خواهد داشت.
بنابراین هر یک از زن و مرد یک سری وظایف شرعی دارند و یک سری وظایف اخلاقی که منشا آن روایتی است که حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند.
بر این شیوه تقسیم کار بین زن و مرد، نکات تربیتی بسیار زیبایی نیز مترتب خواهد بود؛ مانند توصیه هایی که به هر یک از زن و شوهر برای کمک به طرف در انجام وظایف غیرشرعی طرف مقابل می‌شود که ان شاء الله در طی یک مقاله دیگر به آن خواهیم پرداخت. همچنین چگونگی کمک هر یک از زن و مرد به همدیگر در وظایف غیر شرعی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
خاطره متفاوت
سنم كم بود، گذاشتندم بيسيمچي؛ بيسيمچي ناصر كاظمي كه فرمانده‌ي تيپ بود.
چند روزي از عمليات گذشته بود و من درست و حسابي نخوابيده بودم. رسيديم به تپه‌اي كه بچه‌هاي خودمان آنجا بودند. كاظمي داشت با آنها احوال‌پرسي مي‌كرد كه من همان‌جا ايستاده تكيه دادم به ديوار و خوابم برد.
وقتي بيدار شدم، ديدم پنج دقيقه بيشتر نخوابيده‌ام، ولي آنجا كلي تغيير كرده بود. يكي از بچه‌ها آمد و گفت: «برو نمازهاي قضايت را بخوان.» اول منظورش را نفهميدم؛ بعد حالي‌ام كرد كه بيست و چهار ساعت است خوابيده‌ام. توي تمام اين مدت خودش بي‌سيم را برداشته بود و حرف مي‌زد.
وسايل نيروهايم را چك مي‌كردم. ديدم يكي از بچه‌ها با خودش كتاب برداشته؛ كتاب دبيرستان. گفتم «اين چيه؟» گفت: «اگر يه وقت اسير شديم، مي‌خوام از درس عقب نيفتم.» كلي خنديدم.
عادت داشتند با هم بروند منطقه؛ بچه‌هاي يك روستا بودند. فرمانده‌شان كه يك سپاهي بود از اهالي همان روستا، شهيد شد. همه‌شان پكر بودند. مي‌گفتند شرمشان مي‌شود بدون حسن برگردند روستايشان.
همان شب بچه‌ها را براي مأموريت ديگري فرستادند خط. هيچ كدامشان برنگشتند. ديگر شرمنده‌ي اهالي روستايشان نمي‌شدند.
وصیت نامه شهید مهدی زین الدین
تاریخ انتشار : 1395/8/24
بازدید : 7074
منبع : سایت شهید آوینی
بسمه تعالی
اولین شرط لازم برای پاسداری از اسلام، اعتقاد داشتن به امام حسین(ع) است. هیچ کس نمی تواند پاسداری از اسلام کند در حالی که ایمان و یقین به اباعبدالله الحسین(ع) نداشته باشد. اگر امروز ما در صحنه های پیکار می رزمیم و اگر امروز ما پاسدار انقلابمان هستیم و اگر امروز پاسدار خون شهدا هستیم و اگر مشیت الهی بر این قرار گرفته که به دست شما رزمندگان و ملت ایران، اسلام در جهان پیاده شود و زمینه ظهور حضرت امام زمان(عج) فراهم گردد، به واسطه عشق، علاقه و محبت به امام حسین(ع) است. من تکلیف می کنم شما «رزمندگان» را به وظیفه عمل کردن و حسین وار زندگی کردن.
در زمان غیبت کبری به کسی «منتظر» گفته می شود و کسی می تواند زندگی کند که منتظر باشد، منتظر شهادت، منتظر ظهور امام زمان(عج). خداوند امروز از ما همت، اراده و شهادت طلبی می خواهد. در این وصیت نامه فقط مقدار بدهکاریها و بستانکاریها را جهت مشخص شدن برای بازماندگان و پیگیری آنها می نویسم،به انضمام مسائل شرعی دیگر.
وصیت نامه شهید مهدی زین الدین
اولین شرط لازم برای پاسداری از اسلام، اعتقاد داشتن به امام حسین(ع) است. هیچ کس نمی تواند پاسداری از اسلام کند در حالی که ایمان و یقین به اباعبدالله الحسین(ع) نداشته باشد. اگر امروز ما در صحنه های پیکار می رزمیم و اگر امروز ما پاسدار انقلابمان هستیم و اگر امروز پاسدار خون شهدا هستیم و اگر مشیت الهی بر این قرار گرفته که به دست شما رزمندگان و ملت ایران، اسلام در جهان پیاده شود و زمینه ظهور حضرت امام زمان(عج) فراهم گردد، به واسطه عشق، علاقه و محبت به امام حسین(ع) است. من تکلیف می کنم شما «رزمندگان» را به وظیفه عمل کردن و حسین وار زندگی کردن.
در زمان غیبت کبری به کسی «منتظر» گفته می شود و کسی می تواند زندگی کند که منتظر باشد، منتظر شهادت، منتظر ظهور امام زمان(عج). خداوند امروز از ما همت، اراده و شهادت طلبی می خواهد. در این وصیت نامه فقط مقدار بدهکاریها و بستانکاریها را جهت مشخص شدن برای بازماندگان و پیگیری آنها می نویسم،به انضمام مسائل شرعی دیگر.
