زینب

  • خانه 
  • تماس  
  • ورود 

روایاتی در مورد عیب جویی و عیب زدایی

16 آذر 1398 توسط مهناز دارابي


 حضرت محمد(ص) فرمودند: ای کسانی که به ظاهر اسلام آورده اید. ولی اسلام در قلب شما رسوخ نکرده است. در جستجوی لغزشهای مسلمانان نباشید [تا آنان را رسوا کنید]، زیرا کسی که به دنبال پیدا کردن خطاهای مردم باشد، خدا عیوب او را آشکار و وی را رسوا خواهد کرد.

حضرت علی(ع) می فرمایند:

دوست تو کسی است که تو را از کارهای زشت باز دارد و دشمنت کسی است که تو را گول زند و فریب دهد [و کارهای زشتت را نیک جلوه دهد].

نصیحت کردن در میان مردم نوعی سرکوبی است.

ای مردم! آن کس که نسبت به برادر دینی اش از لحاظ دین و مذهب سابقه خوبی سراغ دارد، دیگر نباید به سخنانی که این و آن درباره او می گویند، گوش فرا دهد.

بر هر خردمندی لازم است که عیوب مذهبی، فکری، اخلاقی و معاشرتی خود را دقیقا مورد بررسی قرار دهد و آنها را در سینه خود ضبط نماید و یا روی کاغذی بنویسد و سپس کوشش کند که تمام آنها را ریشه کن سازد.

هرکس در عیوب دیگران کنجکاوی کند، بهتر است که نخست معایب خود را مورد بررسی قرار دهد.

از معاشرت عیب جویان بپرهیزید؛ زیرا هیچ کس از ضرر آنها در امان نمی ماند.

کسی که عیبهای ترا برایت آشکار سازد، دوست تو است و کسی که عیب ترا بپوشاند دشمن تو است.

خوشا به حال کسی که عیب خودش او را از عیب دیگران باز دارد.

بزرگترین عیب آن است که دیگری را به عیبی که مانند آن در توست ملامت کنی.

می بایست دشمن ترین افراد نزد تو و دورترین اشخاص از تو کسانی باشند که در عیبجویی از مردم اصرار بیشتری می ورزند.

امام زین العابدین(ع) می فرمایند: کسی که مردم را به عیبی که در آنان وجود دارد نسبت دهد، مردم او را به عیبی که ندارد منتسب خواهند نمود.

امام باقر(ع) می فرمایند: بزرگترین عیب برای انسان این است که عیب دیگران را با کنجکاوی به دست آورد و خود دارای همان عیب باشد، ولی آن را حس نکند.

امام صادق(ع) می فرمایند:

خداوند بیامرزد کسی را که عیوبم را به عنوان هدیه به من تذکر دهد.

دورترین حالات انسان از خدا این است که با کسی طرح دوستی بریزد و لغزشهای او را به خاطر بسپارد تا روزی او را رسوا سازد.

کسی که برادر دینی خود را گرفتار عمل ناپسندی ببیند و می تواند او را از این کار باز دارد، اگر چنین نکند به او خیانت کرده است.

امام حسن عسکری(ع) می فرمایند: کسی که برادر دینی خود را در نهان پند دهد، او را زینت داده است، اما اگر در برابر دیگران نصیحتش کند موجب سرشکستگی او شده است.

 نظر دهید »

پنج گنج

16 آذر 1398 توسط مهناز دارابي

امام محمد باقر (ع):

خطاب به جابربن یزیدجعفی می فرمایند:ای جابر تورابه پنج چیز وصییت می کنم:

اگر مورد ستم قرار گرفتی ستم نکن ….

اگر به تو خیانت کردند. تو خیانت نکن ….

اگر تورا تکذیب کردندخشم نگیر …..

اگر تورا ستایش کردند . دلخوش نشو ….

واگبر تو را دلگیر کردند دلگیر مشو …….

بلکه در باره آنچه گفتند فکر کن …

اگر دیدی آنچه می گویند راست است خود را اصلاح کن …….

و اگر دیدی درست نیست .. پس بدان که خود را مدیون تو کردند و ….

برای جبران این دین .. از ثوابهای او به تو می دهند. و از گناهان تو کم کرده ..

در نامه اعمال او قرار می دهند …..

منبع: بحاروالانوار …. جلد 75 . ص 162

 نظر دهید »

حضرت صادف (ع):

16 آذر 1398 توسط مهناز دارابي

هر گاه کسی از شما دست به دعا برداشت ….

پس دعایش را با صلوات آغاز نمایید: زیرا صلوات بر پیامبرصلی الله علیه و آله دعایی پذیرفته

شده است  وخدای متعال بر تر از آن است که بخشی از دعا را قبول کرده و بخش دیگر از آنآن را رد نمایید..

 نظر دهید »

امام غلی(ع)

16 آذر 1398 توسط مهناز دارابي

نه چیز زشت است. … اما از نه گروه زشتتر :

درماندگی و ناتوانی از دولتمردان….

بخل از ثروتمندان ..

زود خشمی از دانشمندان…

حرکات بجگانه ازمیانسالان …

جدایی حاکمان از مردم ……

دروغ از قاضیان……..

بیماری کهنه از پزشکان …..

بد زبانی از زنان و سختگیری و ستمگری از سلاطین

منبع : دعایم الاسلام .. ج 1 .. ص… 83

 نظر دهید »

حکمت 65 نهج البلاغه

13 آذر 1398 توسط مهناز دارابي

امام(عليه السلام) در اين گفتار بسيار كوتاه و پرمعنايش به اهميت دوستان صميمى اشاره كرده مى فرمايد: «از دست دادن دوستان غربت است»; (فَقْدُ الاَْحِبَّةِ غُرْبَةٌ).
روشن است كه انسان در وطن علاقه هاى فراوانى دارد; كه در مسائل مادى و معنوى از آنها بهره مى گيرد و احساس تنهايى نمى كند چون در وطن خويش است و در مشكلات بدون پناه نيست، آرامش خاطر دارد و احساس امنيت مى كند; ولى در غربت و دورى از وطن همه اينها را از دست مى دهد، خود را تنهاى تنها مى بيند; بدون يار و ياور و بى پناه و بدون آرامش. امام مى فرمايد: انسان اگر در وطن خويش هم باشد ولى دوستان را از دست دهد گويى در غربت و دور از وطن است.
همين مضمون در نامه 31 كه اندرزنامه امام به فرزند دلبندش امام حسن مجتبى(عليه السلام) است به صورت ديگرى نقل شده فرمود: «الْغَريبُ مَنْ لَيْسَ لَهُ حَبيبٌ; غريب كسى است كه دوستى ندارد».
در حديث ديگرى از مستدرك الوسائل از پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نقل شده است كه فرمود: «الْمَرْءُ كَثيرٌ بِأخيهِ; انسان به وسيله برادران (دينى) خود كثرت و فزونى مى يابد».(1)
اضافه بر اينها، انسان داراى روح اجتماعى است و جوامع بشرى در سايه همين روح به وجود آمد. تمدن ها، پيروزى هاى علمى و پيشرفت صنايع و علوم همه مولود اين روح اجتماعى است. به همين دليل انسان پيوسته تلاش و كوشش مى كند دوستان بيشتر و بهترى پيدا كند و آنها كه علاقه به انزوا دارند و از انتخاب دوست عاجزند در واقع بيمارند. حال اگر دوستانش را از دست دهد گرفتار حالتى مى شود كه گويى بخشى از وجود خود را از دست داده است.
پيام اين كلام حكمت آميز اين است كه هر مسلمانى بايد بكوشد و دوستان بيشترى براى خود فراهم سازد ولى مسلم است كه هر كسى شايسته دوستى نيست بلكه بايد دوستانى انتخاب كرد كه كمك بر دين و دنيا باشند.(2)

 نظر دهید »
  • 1
  • ...
  • 11
  • 12
  • 13
  • ...
  • 14
  • ...
  • 15
  • 16
  • 17
  • ...
  • 18
  • ...
  • 19
  • 20
  • 21
  • ...
  • 70
اردیبهشت 1404
شن یک دو سه چهار پنج جم
 << <   > >>
    1 2 3 4 5
6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30 31    

زینب

  • خانه
  • اخیر
  • آرشیوها
  • موضوعات
  • آخرین نظرات

جستجو

موضوعات

  • همه
  • بدون موضوع

Random photo

برنامه های هفته پژوهش

فیدهای XML

  • RSS 2.0: مطالب, نظرات
  • Atom: مطالب, نظرات
  • RDF: مطالب, نظرات
  • RSS 0.92: مطالب, نظرات
  • _sitemap: مطالب, نظرات
RSS چیست؟
  • کوثربلاگ سرویس وبلاگ نویسی بانوان
  • تماس