زینب

 حضرت محمد(ص) فرمودند: ای کسانی که به ظاهر اسلام آورده اید. ولی اسلام در قلب شما رسوخ نکرده است. در جستجوی لغزشهای مسلمانان نباشید [تا آنان را رسوا کنید]، زیرا کسی که به دنبال پیدا کردن خطاهای مردم باشد، خدا عیوب او را آشکار و وی را رسوا خواهد کرد.

حضرت علی(ع) می فرمایند:

دوست تو کسی است که تو را از کارهای زشت باز دارد و دشمنت کسی است که تو را گول زند و فریب دهد [و کارهای زشتت را نیک جلوه دهد].

نصیحت کردن در میان مردم نوعی سرکوبی است.

ای مردم! آن کس که نسبت به برادر دینی اش از لحاظ دین و مذهب سابقه خوبی سراغ دارد، دیگر نباید به سخنانی که این و آن درباره او می گویند، گوش فرا دهد.

بر هر خردمندی لازم است که عیوب مذهبی، فکری، اخلاقی و معاشرتی خود را دقیقا مورد بررسی قرار دهد و آنها را در سینه خود ضبط نماید و یا روی کاغذی بنویسد و سپس کوشش کند که تمام آنها را ریشه کن سازد.

هرکس در عیوب دیگران کنجکاوی کند، بهتر است که نخست معایب خود را مورد بررسی قرار دهد.

از معاشرت عیب جویان بپرهیزید؛ زیرا هیچ کس از ضرر آنها در امان نمی ماند.

کسی که عیبهای ترا برایت آشکار سازد، دوست تو است و کسی که عیب ترا بپوشاند دشمن تو است.

خوشا به حال کسی که عیب خودش او را از عیب دیگران باز دارد.

بزرگترین عیب آن است که دیگری را به عیبی که مانند آن در توست ملامت کنی.

می بایست دشمن ترین افراد نزد تو و دورترین اشخاص از تو کسانی باشند که در عیبجویی از مردم اصرار بیشتری می ورزند.

امام زین العابدین(ع) می فرمایند: کسی که مردم را به عیبی که در آنان وجود دارد نسبت دهد، مردم او را به عیبی که ندارد منتسب خواهند نمود.

امام باقر(ع) می فرمایند: بزرگترین عیب برای انسان این است که عیب دیگران را با کنجکاوی به دست آورد و خود دارای همان عیب باشد، ولی آن را حس نکند.

امام صادق(ع) می فرمایند:

خداوند بیامرزد کسی را که عیوبم را به عنوان هدیه به من تذکر دهد.

دورترین حالات انسان از خدا این است که با کسی طرح دوستی بریزد و لغزشهای او را به خاطر بسپارد تا روزی او را رسوا سازد.

کسی که برادر دینی خود را گرفتار عمل ناپسندی ببیند و می تواند او را از این کار باز دارد، اگر چنین نکند به او خیانت کرده است.

امام حسن عسکری(ع) می فرمایند: کسی که برادر دینی خود را در نهان پند دهد، او را زینت داده است، اما اگر در برابر دیگران نصیحتش کند موجب سرشکستگی او شده است.