زینب

آیه شریفه می فرماید: «یا بَنی آدم خُذُوا زینَتَکم عِندَ کلِّ مَسجدٍ»؛ [1] ای فرزندان آدم! هنگام رفتن به مسجد زینت خود را برگیرید. آیه زینت کردن را یکی از آداب رفتن به مسجد برای مؤمنان ذکر می کند. مفسّران از جمله علّامه طباطبائی در ذیل این آیه شریفه می فرماید: «مقصود از به همراه داشتن زینت در تمام مساجد، آن است که انسان هنگام حضور در مسجد، نیکو و پسندیده خود را بیاراید. و فرمان خداوند به زینت کردن، در حقیقت، به معنای مطلوب بودن این عمل برای نماز و دیگر عبادات مشابه همچون طواف می باشد و شامل زینت کردن در نمازهای عید و جماعات یومیه و سایر عبادات نیز می شود. »[2]

بنابراین، طبق آیه شریفه، خداوند متعال دوست دارد بندگان او آراسته و مرتّب به خانه وی داخل شوند، که البته از نظر عقلی هم رعایت ادب بندگی این اقتضا را دارد. همچنان که انسان در مهمانی تا حد ممکن آراسته و نیکو حضور پیدا می کند، نیکوست که در حضور معبود و آفریننده خود نیز این چنین حضور پیدا کند. روشن است که مراد از «زینت» فقط آراستگی ظاهر نیست و آرایش معنوی، که متناسب با نماز و سایر عبادات باشد، نیز منظور است. از این رو، آراسته شدن به زیور فضایل معنوی مانند اخلاص و یاد خدا و خضوع و خشوع نیز از مصادیق مهم زینت در مسجد است. همچنان که در منابع دینی ما وارد شده است که ائمّه اطهار علیهم السلام ما را به آراستن خود به زیور فضایل معنوی به هنگام ورود به مساجد فرمان داده اند:

امام علی علیه السلام می فرمایند: «انّ اللَّهَ- عزّوجلّ- اوحی الی عیسی بن مریم علیه السلام: قُل لِلمَلأ مِن بَنی اسرائیلَ لا یدخلوا بَیتاً مِن بیوتی الّا بقلوبٍ طاهرةٍ و أبصارٍ خاشعةٍ و اکفٍّ نقیةٍ»؛ [3] خداوند- عزّوجلّ- به عیسی بن مریم وحی نمود که به بنی اسرائیل بگو: جز با دل های پاکیزه و دیدگان خاشع و دستان پاک به هیچ یک از خانه های من وارد نشوید.

از این رو، می توان گفت: زینت واقعی براساس روایت مزبور، در سه چیز است:

1- در قلب که از هرگونه شرک و ریا و کژی به دور و آراسته به طهارت و پاکی و خالصی باشد.

2- چشم ها به زینت خشوع در مقابل حق آراسته و از خیانت مبّرا باشند.

3- دست ها که پاک باشند و از حرام و شبهه اجتناب نمایند.آ